Diğer horozların hiçbirini umursamıyorum ama, her gün binlercesi kesilmesine rağmen oturup evimde çay içip bir yandan da football manager oynarken zerre aklıma gelmiyorlar "bugün acaba kaçbin tane horoz kesilmiştir canlarıms horozlarıms" diye düşünmüyorum. İşin içine horozlar girince vurdumduymazlık konusunda tavan yapıyorum adeta yeniden Serdar Ortaç'a dönüşüyorum.
Bu durum hoşuma gitmiyor bir horoz için Serdar Ortaç'a dönüşmemi, bir horoz uğruna elalemin göbeğinden zeytin yemeyi aklıma kabullenmiyor. zaten zeytin yiyecek olsam da öyle kütür kütür bi bayan değil de kıllı adamların göbeğinden yemem istenir ki bu en son isteyeceğim bişey. beni ne hale sokuyorsunuz ipne horozlar.
Horozlar konusunda önyargılı olmamın büyük bir sebebi de var elbet. Sonuçta kuru kuruna bir şeyden hoşlanmayacak değilim. Bi kere her sike ürürürürü diye bağıran hayvanı evime almam, adam yerine koyup onu beslemem, geh bili bili bili diye yem vermem. Bir gün horoz kesilmesine şahit olacaktım. Horoz kesilirken gök birden kararmış, şimşekler çakmaya başlamış, topraktan kan kokuları yükseliyordu. yok lan sıcaktık terliyorduk işte amına koyim ne şimşeği. Hayvan artık nasıl bir coşum coşum içindeyse, nasıl bir enerji patlaması içindeyse kafasının kesildiği an bir tavuğu tutup bafilemeye (afedersiniz sikmeye) başladı. Gözlerime inanamadım. o an horoz böyle bir hayvandan çok teknik üniversitede makina mühendisliği okuyan bir adama dönüşmüştü. o andan itibaren horozlara karşı mesafeli oldum, ev teslim edilmeyecek hayvan olduğunu anladım.
bık bık bık bağırması bi yana sadece döğüş etmeye ve sabah insanların kafasını sikmeye yarayan bi hayvanı neden seveyim neden besleyeyim. alırım köpek beslerim kedi beslerim. blogumu da kedi köpek fotoğraflarıyla süslerim, bu kadar basit.
No comments:
Post a Comment