Nalet

Eski yıllarda da sanatla pek iç içe olduğumu, edebi kişiliğimi öne çıkardığımı, şiirler yazdığımı, serseriliğimi, vurdumduymazlığımı sayın arkadaşım Çağlanur İbaş hakkında yazdığım akrostiş şiirle bir kez daha gözler önüne sermişim, sermeye de devam edeceğim.

NALET

Sevincimi anlatamadığım süper bir durumdayım
Ellerimden kaçıp gitmediğinin farkındayım
Nihayet mutlu sona ulaştık
İkibindokuz yılı şampiyonu şanlı Beşiktaş

Hayatımın en güzel günleri belki bu günler
İsteyip de rahatça ulaştığım tüm hayaller
Çağlanur insanına rağmen mükemmeller

Sıra geldi Çağlanur senden konuşmaya
Eve İncirli'den beraber gittiğim nalet insana
Veda şiirimi yazmayı çok isterdim sana
Mantıken dünyanın yaptığı en büyük hataya
İsterdi insanlar söylemek bir elveda
Yakınlarından seni tamamen uzaklaştırmaya
Olmuyor ama çıkıyorsun karşılarına
Rahatsızlığın hayatın doruk noktalarında
Umursamak istemesem de seni
Malak gibi duruyorsun ortada

Çağlanur senin için hep kötü şeyler söyledim
Artık seni övmeye karar verdim
Gözlerindeki o ışığı farkettim
Lakin biraz zencisin koca kafalısın
Afikanın ise en şişman varlığısın
Nerden geldin nereye gidiyorsun bilmiyorum ama
Unutma bu mükemmel insanın nasihatlarını
Rahat dur ben yokken yanında


hep bi oyunbazlık, bi düzenbazlık işlerinde olsam da aslında çok iyi bir insanım çoğu zaman.